Ειδικές διαδρομές
Και στην ξέρα να το ρίξει, καλοκαίρι θα μυρίσει... (Δημώδες)ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΙΤΗΣ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΚΗΣ
Πάντα αναρωτιόμουν για ποιο λόγο τα πλοία, οι βάρκες, τα καράβια πρέπει να έχουν ονόματα. Σε αντίθεση με τα κατοικίδια, τα πλεούμενα δε χάνονται έτσι εύκολα, αλλά, ακόμα κι αν τύχει και περάσουν από το τρίγωνο των Βερμούδων και τα απαγάγουν οι εξωγήινοι, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουν, ακόμα κι αν ο ιδιοκτήτης τους τριγυρνά σαν τρελός όλη τη νύχτα με τις πιτζάμες, γκαρίζοντας το όνομά τους.
Απόδειξη πως δεν υπάρχει πλοίο ονόματι Φλοξ ή Αζόρ! Επίσης, δεν υπάρχει Τζουτζούκος και Ρούλης, όπως βέβαια -για προφανείς λόγους- κανείς δε βάφτισε το καράβι του Λαμαρινούλη ή Μαυροφουγαρούλη.
Μια φροϊδική εξήγηση του εθίμου θα με έπειθε, αν όλα τα πλοία αυτού του κόσμου ήταν κάτι σε Μαριγώ, Χέλγκα ή Αναμπέλ, τα ονόματα των «αγαπημένων» προσώπων των πλοιοκτητών (πεθερές, σύζυγοι κτλ.), που κατά βάθος θα ήθελαν να τα δουν στα βάθη της θάλασσας. ¶βυσσος η ψυχή του ανθρώπου...
Πάντως, αφού αυτό το έθιμο είναι έθιμο, έτσι κι αλλιώς υπάρχει και δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, καθότι τα βαφτίσια ενός πλοίου αποτελούν κοσμικό γεγονός για την καλή κοινωνία -μάρτυράς μου η Ντομ Περινιόν-, θα πρέπει τουλάχιστον να δίνεται η πρέπουσα προσοχή στην επιλογή του ονόματος. Εκ πρώτης όψεως, φερ’ ειπείν, τα διαμάντια, που, ως γνωστόν, είναι παντοτινά, αποτελούν σαν όνομα έναν καλό συνειρμό ως προς την ομορφιά, την αντοχή και την αξιοπιστία του πλοίου. Έτσι, όμως, και βουλιάξει, το μόνο πράγμα που θα στολίζει, και μάλιστα παντοτινά, θα είναι ο πάτος της θάλασσας! Underwater diamond...
Το μόνο πλεούμενο χωρίς όνομα που έχω υπόψη μου είναι το πειρατικό του Κάπτεν-Τζίμη, που ’χει τα φανάρια του στην πρύμνη. Δεν ξέρω, βέβαια, αν από την εποχή του Καββαδία συνηθίζονταν οι «ιερές κρουαζιέρες» με αθρόα συμμετοχή μαυροφορεμένων ιερωμένων και φράγκα του ΕΟΤ, οπότε σε αυτήν την περίπτωση το πράγμα πάει αλλού - στην πρύμνη συγκεκριμένα.
Μιας, όμως, και ο καιρός σταδιακά βελτιώνεται, η θερμοκρασία ανεβαίνει και το καλοκαιράκι κοντοζυγώνει, προσέξτε με ποιο κρουαζιερόπλοιο θα ταξιδέψετε στα νησιά του Αιγαίου. Ακόμα και ολόκληρη η Ιερά Σύνοδος να έχει επιβιβαστεί στο παρελθόν για τον «ιερό διάπλου» του πελάγους, μην εφησυχάσετε. Το κάρμα είναι κάρμα και, αν είναι κακό, έλκει τις ξέρες όπως οι θαυματουργές εικόνες τα τάματα.
Το μόνο που ενδεχομένως μπορεί να μας σώσει είναι να συνταξιδεύουμε με κάποιον ειδικό δημοσιογράφο της ΤV, γιατί, ως γνωστόν, για να γίνεις ειδικός δημοσιογράφος της TV, πρέπει να έχεις μάστερ στις οικονομικές επιστήμες, στην εγκληματολογία και στη σεισμολογία, άδεια πιλότου, βατραχανθρώπου και μοδίστρας, προϋπηρεσία σε αστυνομία, εισαγγελία, Στάζι, πυροσβεστική και να ’χεις μπαρκάρει για τουλάχιστον πέντε συναπτά έτη σε γκαζάδικο.
Σωστά, συνεπώς, και πολύ εύστοχα επεσήμανε σε σκίτσο του ο Ανδρέας Πετρουλάκης:
«Σας μιλά ο καπετάνιος.
Έχουμε μια μικρή μηχανική βλάβη.
Παρακαλώ, αν υπάρχει δημοσιογράφος ανάμεσα στους επιβάτες, να έρθει να οδηγήσει το καράβι...»
Κι ένα ποδοσφαιρικόν υστερόγραφον (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας).
Με Δον Λορέντσο, Πρίγκιπα και Sir Takis, είναι γεγονός ότι η Σουπερλίγκα αποκτά άλλον -γαλαζοαίματο- αέρα απ’ την επόμενη αγωνιστική χρονιά. Και, επειδή ο θρύλος πρέπει πάντα να είναι ένα βήμα μπροστά, έχω να προτείνω το εξής:
Πρόεδρε, πρόεδρε,
σε παρακαλώ,
για τεχνικό διευθυντή
φέρε τον.. Κοκό! _ Ν. Κ.